پودر لباسشویی سپید به عنوان یک بهبود دهنده نسبت به عملکرد صابون معرفی شد، عامل تمیز کننده سنتی برای اولین بار در حدود 1500 سال قبل از میلاد ساخته شد. فقط مقداری چربی را با خاکستر حاصل از آتش هیزم گرم کنید و صابون دریافت کنید.
خاکستر مواد شیمیایی قلیایی مورد نیاز برای شکستن مولکول های چربی و تبدیل آنها به نمک اسیدهای چرب را که ما به عنوان صابون می شناسیم، تامین می کند. یک سر مولکول صابون میل ترکیبی به آب دارد، سر دیگر آن با مواد روغنی. شستشو با آب صابون، بقایای روغن را از سطح پاک می کند.
با این حال، در حالی که صابون با امولسیون کردن و از بین بردن لکه های چرب به خوبی تمیز می شود، اما مشکلاتی را ایجاد می کند. روی لکه های رنگی عالی نیست و هنگام استفاده در آبی که محتوای مواد معدنی بالایی دارد، رسوب ایجاد می کند. این “فض” به سختی آبکشی می شود و لباس ها را کدر می کند. پرسیل به هر دوی این مشکلات پرداخت.
سدیم پربورات یک عامل آزاد کننده اکسیژن است و اکسیژن برای از بین بردن لکه ها موثر است. به عنوان نمونه اولیه “عامل اکسید کننده”، می تواند الکترون ها را از مولکول ها بدزدد. از آنجایی که الکترون‌ها چسبی هستند.
که مولکول‌ها را در کنار هم نگه می‌دارند، قرار گرفتن در معرض اکسیژن می‌تواند مولکول‌های پیچیده مانند مولکول‌هایی را که مسئول ایجاد لکه‌ها هستند، تجزیه کند.
به همین دلیل است که به طور سنتی لباس‌های شسته شده را یا برای خشک کردن آویزان می‌کردند یا روی زمین‌های پر علف پخش می‌کردند. این نه تنها پارچه را در معرض اکسیژن قرار می دهد.
بلکه در معرض نور فرابنفش خورشید نیز قرار می گیرد که می تواند مولکول های رنگی را نیز تجزیه کند. سدیم پربورات کار هوا و خورشید را همزمان انجام می داد.
افزودن سیلیکات سدیم اثر “نرم کننده آب” داشت، به این معنی که مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم که مسئول تشکیل کف با صابون هستند، به نوعی خنثی شدند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.